Geen vette worsten

Afgelopen week werd uit onderzoek bevestigd wat wij hier al lang wisten: Zuid-Limburgers zijn de meest honkvaste Nederlanders. Ofwel: wij verhuizen het minst naar andere delen van het land. Jammer genoeg ging het onderzoek niet in op de vraag wáárom wij blijven zitten waar we zitten. Antwoord op die vraag was pas écht interessant geweest. Dus bedacht ikzelf maar enkele redenen.

Volgens mij is het bij verhuizen altijd zo dat je “pull factoren” en “push factoren” hebt. Er is dus iets dat je aantrekt aan die nieuwe plek waar je zou kunnen gaan wonen (pull) en er is iets wat je wegstoot uit de plek waar je nu woont (push).

Nu heb ik even nagedacht over de “push factoren” ofwel de redenen die ons Limburgers zouden kunnen stimuleren om te verhuizen naar het noorden. De meest voor de hand liggende redenen om Zuid-Limburg vaarwel te zeggen liggen, denk ik, binnen het domein werk, studie of liefde.

T.a.v. werk is het weliswaar zo dat wij hier net iets minder banen hebben dan in de Randstad, maar het is toch echt niet zo dat wij hier géén werk hebben. Ik geef toe dat het lastiger wordt als je 50+ bent, maar dat geldt evenzo voor de ouderen in Amsterdam, Den Haag of Rotterdam.

Kijken wij naar de opleidingen, dan komen wij hier ook uitstekend aan onze trekken. Zowel Hogeschool Zuyd als Universiteit Maastricht scoren altijd bovenaan in de Elsevierlijstjes. Toen mijn dochter Merel zich een paar jaar geleden bijvoorbeeld oriënteerde op een rechtenstudie, bleek niet Leiden, maar Maastricht de beste Rechtenfaculteit van Nederland te zijn. Dus koos zij voor Maastricht. En dus bleef ze Limburger…

En dan de liefde. Inderdaad, dat is een uiterst krachtige pushfactor. Onze schoonzoon Dario weet er alles van. Zelf komt hij uit een pittoresk en zonnig stadje in Zuid-Europa en liep tijdens zijn studie aan de Universiteit Maastricht onze Merel tegen het lijf. Al kort na hun eerste kennismaking wisten beiden dat ze voor elkaar geschapen waren en voerden dus al de woon-discussie. Onze dochter heeft hem maar gelijk verteld dat zijn prachtige land en zijn allerschattigste stadje wel leuk zijn voor een vakantie, maar echt niet voor een leven… En weet u wat? Dario snapte dat helemaal, want hij ziet de “pull factoren” van Zuid-Limburg heel scherp. Vreemde ogen dwingen. Inderdaad. Er is immers zo ontzettend veel dat ons hier houdt. Dat ons vastlijmt aan deze fenomenale plek.

Ik som ze even op. Allereerst komen wij hier om in de cultuur, zowel met de grote C als met de kleine C. Zeker als we Aken en Luik meenemen. Niet voor niets bereikten wij de laatste ronde van Culturele Hoofdstad. Een perfect bewijs van die stelling is de TEFAF, toch de grootste kunstbeurs ter wereld, die elk jaar in maart in Maastricht plaats vindt.

Verder wonen wij zo heerlijk centraal in West-Europa. Met de TGV zijn we in 3 uur in Parijs, met de auto zijn we in 1 uur in Brussel, onze Europese hoofdstad. En het dynamische Düsseldorf, de hoofdstad van het 19 miljoen inwoners tellende Nord Rhein Westfalen, is maar 50 minuten rijden. London doen we in 4 uur. En de rest van de wereld is met 8 internationale luchthavens op max 1,5 uur rijden ook zo binnen handbereik. Onze landgenoten in de Randstad liggen veel verder af van de plekken waar hét gebeurt. Toch?

En dan is daar onze Euregionale ligging. Zelf kan ik er echt op kicken om op zondag naar de markt op het Bat in Luik te rijden en mij dan onder te dompelen in die heerlijke mediterrane sfeer. Ook geweldig vind ik Aken, met zijn typisch Duitse sfeer. En wat te denken van de Ardennen die ons bij de eerste sneeuw uitnodigen om afdalingen per ski te maken? En als het niet sneeuwt, hebben wij altijd nog de grootste indoor skihal ter wereld in Landgraaf waar we kunnen slalommen.

Mijn lijst is nog veel langer, er komt geen einde aan: ons idyllische heuvellandschap, onze eeuwenoude tradities, ons verenigingsleven, onze prachtige binnensteden, en, en, en, en… Het enige dat net iets verder weg ligt, is de zee. Maar ach. Hoe vaak is het zó heet dat je snakt naar een middagje afkoelen aan het strand? En dan heb ik het nog niet eens gehad over onze lage huizenprijzen, de afwezigheid van files, relatief weinig criminaliteit en natuurlijk onze relaxte leefstijl. Kortom: er moeten wel heel erg lekkere worsten aan dat Randstadplafond hangen, willen wij Limburgers de moeite doen om op een stoel te klimmen en naar die worsten te reiken. Tot dusver heb ik die smakelijke worsten daar nog niet waargenomen. Ik eet hier veel te lekker…