Smaaksensaties
In ons dorp in de Pyrénées-Orientales woont dé wijnkenner van Frankrijk: Ylan Schwartz. Hij is auteur van diverse boeken over wijn, gaf in zijn jonge jaren lezingen, organiseerde studiereizen, etc. Ylan en ik kennen elkaar al vele jaren en telkens wanneer ik in Estoher ben, ga ik bij hem buurten, of hij bij mij. Net hoe het uitkomt.
Gisteren trof ik hem weer bij een grillade met een groepje vrienden. De temperatuur schoof naar 39° bij een afwezige wind. Toen ter verkoeling ijskoude rosé op tafel werd gezet, dronken wij die dan ook als limonade. Kort daarop ontspon zich een levendige discussie wat te doen met rode wijn bij warm weer als je geen kelder hebt: wel of niet in de koelkast leggen? Het antwoord van Ylan was klip en klaar: altijd in de frigo en vervolgens een half uur voor het maal openen en lucht geven. Rode wijn mocht nóóit warmer worden dan 17° declameerde hij met een theatraal gebaar.
“Alweer wat geleerd,” zei ik lachend, terwijl ik mijn rosé naar hem ophief. Mijn gedachten gingen daarbij naar een al even zinderend hete avond, ruim 15 jaar eerder. Kort na onze eerste kennismaking nodigde hij me namelijk uit voor een privé opleiding ‘wijn proeven’, bij hem in de woonkamer. De invitatie volgde na een etentje bij mij thuis. Hij vond dat mijn persoon wat bijschaving behoefde t.a.v. het fenomeen wijn. Mijn kookkunsten waren OK, maar datgene wat ik hem die avond bij dat uitstekende maal geserveerd had, mocht de naam ‘wijn’ niet dragen. Bijscholing was dringend gewenst.
Ylan pakte de ‘training’ professioneel aan. Bij binnenkomst signaleerde ik op de tafel vellen papier met kleurenschema’s en overzichten met woorden die smaaksensaties moesten duiden. Ernaast een hele rits wijnglazen van verschillende hoogtes, diktes en vormen. Aan de wand had hij een poster geplakt met de wijngebieden van Frankrijk. Rechts daarvan hing uitleg over terroirs, links een uiteenzetting over vele soorten druiven. Verder water en brood, en op de kast bij het terras de proefcollectie van de avond. Op de achtergrond weerklonken enkele sonates van Beethoven. Ylan is namelijk ook schrijver van het boek ‘Le Vin et sa Musique’. Hij vindt dat goede wijn een krans van goede muziek behoeft.
Enfin, wat volgde was een brainwash. Toen ik die avond tegen middernacht behoorlijk tipsy richting huis trippelde, wist ik al dat er in mij iets fundamenteels was veranderd. Ik zou nooit meer in een supermarkt ‘zomaar’ een Bordeaux uit een rek trekken, zonder eerst de herkomst te verifiëren, ik zou nooit meer een Chardonnay drinken, zonder eerst de kleur te checken, ik zou nooit meer aan een Pinot Noir nippen zonder eerst te kijken, te draaien, te ruiken en met mijn tong en gehemelte te proeven, bijna gorgelend.
