TBC Bar

Ontmoetingen met je eigen verleden boeien me. Laatst had ik weer zo’n aparte confrontatie met een gebeurtenis uit mijn jeugd. Een trouwe kameraad uit mijn middelbare schooltijd werd 50 en besloot dat met een knallend feest te vieren, en wel in ons oude uitgaanshonk: de Drop In te Kerkrade.

De Drop In was begin jaren 80 dé plek waar de Kerkraadse jeugd haar zaterdagavonden doorbracht. Zo ook ik. Wij waanden ons daar in de wereld van Saturday Night Fever wanneer wij onder de draaiende spiegeltjesbal en de flikkerende lampen pogingen deden om John Travolta te evenaren. Voor even was de Kerkraadse wereld wat minder grauw. Want grauw was onze jeugd al snel buiten de deuren van de Drop In, zo kort na de sluiting van de mijnen, met een werkloosheid van 25%.

Aan mijn dansgeluk kwam echter rond de jaarwisseling 1982/1983 een abrupt einde. Er werd namelijk open TBC bij de disc jockey van de Drop In vastgesteld. Hij bleek dit al langer te hebben. Vrijwel alle tieners moesten vervolgens richting GGD voor testen en -als je pech had- medicijnen. Mijn ouders waren in alle staten. TBC werd door die generatie nog gezien als een doodsvonnis en ergens sloeg hun angst toch ook op mij over. De Drop In werd taboe en vervanging was er niet. Immers, Heerlen was te ver met de fiets…

Enfin, net als elk jaar naderde gelukkig de Carnaval. We konden de Drop In ellende dus even vergeten. Met onze vaste vriendenploeg kropen we bij elkaar en dachten na over een thema voor onze jaarlijkse bijdrage aan de Carnavalsoptocht. Het onderwerp werd al snel gevonden: die TBC kwestie van ‘onze’ Drop In. Wij maakten een prachtige wagen die de naam ‘TBC Bar’ meekreeg, met daarop pakkende oneliners. De meelopers werden omgetoverd tot wandelende lijken. We hadden de jaren ervoor al vaker met de optocht meegedaan, maar de TBC Bar was verreweg onze beste creatie. Wij waren er vast van overtuigd dat wij er de optochtprijs mee zouden winnen.

Het liep echter anders. De toenmalige eigenaar van de Drop In had lucht gekregen van ons maaksel en dreigde onze wagen met een knokploeg van de straat te halen. De politie had geen trek in zo’n opstootje en greep in. Nog voordat wij goed en wel aan de optocht waren begonnen, werden we met veel bombarie richting politiebureau gedirigeerd, alwaar wij de rest van de dag in een muf hok verbleven en één voor één werden ondervraagd. Eerlijk gezegd is de totale (letterlijke!) ontnuchtering op dat politiebureau mij nog het meest bijgebleven. Én het oneerlijke van de situatie. Immers, wie bedreigde nou wie? En hoe zat dat met onze Vrijheid van Meningsuiting? Hoe kon het dat de politie ons het recht ontnam om met onze TBC Bar aan de optocht mee te doen? Het was toch Carnaval? Hét moment in het jaar dat je kon provoceren? Het feit dat wij vastzaten voor ‘verstoring van de openbare orde’, terwijl de knokploeg van de Drop In vrijuit ging, maakte me woest.

Het einde van het liedje was, dat ik pas laat op de avond naar huis kon. Zwaar teleurgesteld bleef ik de rest van de Carnaval thuis. De glans van Kerkrade was vóór dat incident ook al tanende, maar door de Drop In Kwestie, was ik er ineens écht klaar mee. Ik wilde definitief weg! Kort daarop vertrok ik naar Zwitserland waar ik Frans ging studeren in combinatie met een baan als gezelschapsdame voor een bejaarde dame. Ik schreef mij uit als inwoner van Kerkrade en zou ook nooit meer als inwoner terugkeren. De affaire rond de TBC bar heeft dus zijn impact gehad.

En toen was daar dus de 50ste verjaardag van die oude kameraad, in de Drop In. Hoe zou het zijn? Ruim 30 jaar later? Ik verwachtte een totale verandering. Een nieuw iets. Design anno nu. Enfin, ik verwachtte alles behalve een kopie uit 1983, want dat bleek de realiteit. Er was namelijk helemaal niets veranderd! De spiegeltjesbal hing er nog steeds, zo ook de flikkerende lampen en de stoom die uit de hoeken werd geblazen. En mijn emoties? Die waren positief. Het feest was geweldig! Mijn man en ik hebben aan één stuk door gedanst. Ik heb oude vrienden getroffen, gelachen, gegrapt en ga zo maar door. Mijn donkere herinneringen aan de Drop In hebben door die spetterende verjaardag een positieve correctie ondergaan.Je leven is dus wat je denken ervan maakt.